Groeten aan al onze gewaardeerde lezers en koiliefhebbers!
Ik ben Hugo J. Smalde Hoofdredacteur van de Mantifang en Koitalk.app. Het is spannend om de levendige en interactieve wereld van koikarpers die we hebben gekoesterd op Koitalk.app met jullie te delen. Mijn reis in de koi gemeenschap, van het oprichten van de Nishikigoi Vereniging Nederland en het initiëren van de eerste Holland Koi Show tot Korea, is altijd gevoed door een passie voor deze prachtige wezens. Vandaag de dag, als Public Relations Manager van de Goyang Koi boerderij in Korea, zet ik deze reis met nog meer ijver voort.Koitalk.app
Koitalk.app is meer dan alleen een platform
Het is een gemeenschap waar koihobbyisten, experts en nieuwkomers samenkomen om de kunst van het koi houden te delen, te leren en te vieren. Onze toewijding aan het verstrekken van uitgebreide en betrouwbare informatie weerspiegelt zich in onze inhoud, die varieert van koiverzorging tot vijverontwerp, ondersteund door mijn persoonlijke ervaring en expertise.
Shikibu Tsuku, uw Bot Hostess.
Uniek Shikibu
Wat Koitalk.app echt uniek maakt is onze interactieve chatbot, Shikibu. Shikibu is ontworpen om je te helpen met je vragen en is een bewijs van onze toewijding aan innovatie en gebruiksvriendelijkheid. Of je nu een doorgewinterde koihouder bent of net begint, Shikibu is er om je wegwijs te maken in de fascinerende wereld van koi.
“Beste koiliefhebber,
Groeten van ShikibuJe toegewijde gids in het serene rijk van Nishikigoi. Het lijkt erop dat mijn vorige antwoord misschien niet helemaal aansloot bij je vraag. Sta me toe om ons gesprek voorzichtig terug te leiden naar de rustige wateren van begrip.
Nishikigoi is een plaats van diverse wonderen, net als de ingewikkelde patronen van een Koi. Elke vraag die je stelt is uniek en ik ben hier om er samen met jou doorheen te navigeren. Mag ik je vragen om wat meer uit te weiden over je interesses of vragen? Of je nu nieuwsgierig bent naar de diepten van de geschiedenis, de levendige streken van de cultuur of de delicate kunst van het Koi houden, ik ben er om je te helpen.
Laten we samen op ontdekkingsreis gaan, waarbij elke vraag een rimpeling in de vijver van kennis is. Ik wacht met spanning op je aanwijzingen voor het volgende pad dat we gaan verkennen in onze betoverende Nishikigoi.
We weigeren genoegen te nemen met door AI gegenereerde afbeeldingen. Mickey Paulssen steekt al haar vaardigheden, toewijding en veel tijd in het tekenen van deze afbeeldingen. We zijn ervan overtuigd dat u ze zult waarderen en dat ze u zullen helpen bij het herkennen van uw Koi. facebookMickeys kunst & landschappen
Ga met ons mee op deze opmerkelijke reis op Koitalk.app, waar de schoonheid van de koicultuur tot leven komt. Duik in onze artikelen, neem deel aan levendige discussies en krijg persoonlijk advies van Shikibu. Terwijl we blijven groeien en evolueren, zijn jouw inzichten en bijdragen van onschatbare waarde voor ons.
Klaar om je koi-ervaring te verbeteren? Word nu lid van Koitalk.app en maak deel uit van een gemeenschap waar passie voor koi bloeit, geleid door expertise en innovatie!
Laten we samen de diepten van het koi houden verkennen!Koitalk.app
Aquaponics: A Practical Guide to a Closed-Loop Growing System
hydroponic alternatives combines aquaculture and hydroponics into one circular, water-efficient food system. This guide explains how an aquaponics system works, what you need to set it up, and when it outperforms traditional methods.
Closed-loop aquaponics: fish tank → biofilter → grow bed → return.
Why it Works
Sustainable fish and plant system links fish and plants into a single ecology. Fish produce ammonia; beneficial bacteria in a biofilter convert it first to nitrites and then to plant-available nitrates; plants absorb those nutrients and clean the water for the fish. The result is a low-waste, high-efficiency loop that uses around 80–90% less water than soil gardening while producing herbs, leafy greens, and even fruiting crops in compact spaces.
Because the system is recirculating, you control inputs precisely: temperature, pH, dissolved oxygen, water flow, and light. That control makes an water-saving farming techniques system ideal for urban balconies, greenhouses, restaurants, and educational labs—and a powerful complement to sustainable food production.
Aquaponics System: How It Works
Fish tank: The source of ammonia. Choose hardy species (tilapia, catfish, carp, or goldfish for small builds).
Biofilter: Media (expanded clay, lava rock, or moving-bed K1) hosts nitrifying bacteria that convert ammonia → nitrite → nitrate.
Grow bed: Plants take up nitrates and micronutrients; roots also trap solids for later mineralisation.
Return line: Cleaned water flows back to the fish tank; aeration keeps dissolved oxygen high.
Keep pH between 6.6–7.0 (a compromise for fish, bacteria, and plants), maintain good aeration (>6 mg/L O₂), and size filtration to bioload. A reliable pump and an uninterrupted power supply are non-negotiable.
Three Common Set up
Media bed (ebb-and-flow): Most forgiving; ideal for beginners. Media hosts the biofilter and supports roots.
DWC (deep water culture): Plants float on rafts over nutrient-rich water; great for uniform salad greens and basil.
NFT (nutrient film technique): Thin water film through channels; efficient for fast greens, less forgiving with solids.
Many growers hybridise—media for fruiting crops and solids handling, DWC/NFT for leafy greens. That mix balances productivity and maintenance.
Starter Checklist for Your this System
Match tank size to plant area (rule of thumb: ~25–40 L of fish tank per 0.1 m² of dense greens in media beds).
Cycle the system fish-less using pure ammonia or humic sources; test for the classic ammonia ↓ nitrite ↓ nitrate ↑ curve.
Add fish slowly after nitrite is near zero; monitor feeding and remove uneaten food.
Plant heavy feeders (lettuce, chard, basil, tomatoes, peppers); interplant herbs for pest balance.
Maintain redundancy: spare pump, airstone, and battery backup for aeration.
History and Future of this urban farming innovation
While modern aquaponics draws on hydroponic science and controlled-environment agriculture, the core insight—linking water, fish, and crops—echoes older traditions. The chinampas of Mesoamerica and Asian rice–fish systems both paired aquatic life with plants to recycle nutrients. What’s new today is precision control: sensors for pH and conductivity, automated dosing, and lighting schedules tuned to cultivar and season.
Expect growth in three areas: micro-farms that supply restaurants with just-in-time herbs; education, where students learn ecology, chemistry, and engineering hands-on; and resilience, where compact systems buffer supply chains during heat waves or water restrictions. As renewable energy gets cheaper, off-grid aquaponics and rooftop farms will become practical for cities.
Aquaponics vs. Hydroponics (and Soil)
Hydroponics delivers rapid growth with exact nutrient recipes but requires regular mixing and disposal of solutions. Soil excels at buffering mistakes and supporting complex microbiology but uses more space and water. An aquaponics system sits between: you feed fish, not bottles; bacteria craft balanced nutrients; water is reused; and plant quality is consistently high. If you want low-waste greens plus edible fish—and you enjoy system tinkering—this approach is hard to beat.
Het potentieel is nog steeds verborgen voor Europa.
Hugo J. Smal heeft zijn fascinerende grote Koreaanse avontuur gedeeld, zijn ervaringen in Korea, met name gericht op de koicultuur en zijn avonturen in het land. Hij was betrokken bij het opzetten van koifaciliteiten en heeft over zijn ervaringen geschreven, inclusief de uitdagingen en culturele inzichten die hij tegenkwam. Als je meer wilt weten over zijn avonturen, kijk dan eens naar zijn schrijfsels op ".Koreanen en ik". Zuid-Korea heeft een aantal fanatieke en ambitieuze koiliefhebbers. Hugo Smal is al heel wat jaren gevestigd in dit fascinerende land. Hij heeft verschillende grondleggers van de koihobby geholpen bij het opzetten van de juiste faciliteiten. Een verslag van een fascinerend verblijf in een fascinerend land. Dit artikel is gepubliceerd in een Nederlands tuinmagazine.
Hij vertelt over zijn avonturen in Korea.
Moet in 2004 of 2005 zijn geweest. Trap naar de hemel op modo-eilandGoyang Koi boerderij
Tijdens de Holland Koishow van 2003De organisatie vroeg me om een aquarium te regelen en het te voorzien van goed water en zuurstof. Een paar Koreanen namen koi mee in het vliegtuig naar Nederland om deel te nemen aan een wedstrijd en om wat koi te verkopen. Met de medewerking van verschillende handelaren slaagden ze in beide pogingen. De opportunistische Koreanen vulden de tank met hun koi, plaatsten er een aantal in de competitie en hadden een goede show. Ze verkochten niet alleen heel wat vissen, maar wonnen ook enkele van de mindere prijzen in de show. Tijdens die dagen, koiliefhebber en C.E.O van de Goyang Koi farm Kim Young Soo vroeg me of ik naar Korea wilde komen om hem te helpen met het opzetten van een koi-industrie in zijn land. Wie ben ik om nee te zeggen tegen dit grote Koreaanse avontuur.
Boeren in moeilijkheden.
China exporteerde steeds meer rijst naar Zuid-Korea, waardoor de boeren het moeilijk kregen. Het was de visie van Kim Young Soo dat de kweek van de Japanse sierkarper een goed alternatief zou zijn voor de rijstteelt. Het ambitieuze verzoek van de kweker was een uitdaging voor mij. Nog geen maand later was ik in Incheon, het vliegveld van Seoul.
Koi Ichi ban?
Vanaf het vliegveld werd ik direct naar een koishow gereden waar ik een korte toespraak moest houden. De organisatie wilde dat ik zou jureren. Ik voelde me daar niet geschikt voor. Natuurlijk vroegen ze me wat ik de beste vis vond. Voor mij kon het niet anders dan dat een sterke Sanke moest winnen. De andere vissen waren niet echt van goede kwaliteit. Tot mijn verbazing won een Showa de hoofdprijs. Deze vis was zeker van mindere kwaliteit - zoveel kennis heb ik - en lag ook nog eens ziek op de bodem van het vat. "Volgens onze normen zou deze vis uit de competitie worden verwijderd", merkte ik op tegen een journalist.
Een heftige ruzie tijdens mijn Koreaanse avontuur.
Na mijn opmerking brak er een luid tumult uit. Tumult? Laten we het gewoon een felle ruzie noemen. Ik werd in een Kia bestelwagen en na een lange reis gedumpt in een hotelkamer. "Daar ben je," dacht ik. "Wat was er gebeurd? Welke taak, als die er al is, staat me nog te wachten?" Deze show was zeker niet goed georganiseerd en het ontbrak de juryleden aan de nodige kennis. Het rook naar cliëntelisme en misschien zelfs omkoping. Bovendien was het duidelijk dat er geen benching werd gedaan en dat er geen onderscheid werd gemaakt tussen gezonde en zieke vissen. Wereldwijd worden de koi voor de wedstrijd getest op gezondheid door ervaren hobbyisten, vaak met ondersteuning van een dierenarts die gespecialiseerd is in visziekten. Op dat moment niet in Zuid-Korea. Let wel: dit gebeurde in 2003.
De volgende ochtend werd ik opgehaald door een ietwat schuchtere Kim Young Soo en zijn metgezellen. Achterin het busje stonden grote viskisten. Soms klonken er grote spetters. Later bleek dit de sanke te zijn die had moeten winnen. Kim Young Soo was de eigenaar. Hij had mijn woorden, die te eerlijk waren voor de Koreaanse cultuur, ter harte genomen. Hij besloot dat hij het voortouw zou nemen in de Koreaanse koi-industrie.
Korea is een groot avontuur!
Tijdens de rest van die reis kreeg ik de indrukwekkende natuur van het land van de ochtendrust te zien. Ik kreeg ook een dieper inzicht in de cultuur. Ik realiseerde me dat de Koreanen veel koi-studies zouden moeten doen. En ik zou diep moeten graven in deze wonderlijke samenleving. Ik maakte kennis met een groot aantal kunstenaars. Baik Yong-Jung leerde me dat de karper al eeuwen diep in de Koreaanse ziel zit. Deze traditionele kunstenaar schildert natuurervaringen met karpers. Deze hebben altijd een diepe betekenis. Õhado bijvoorbeeld schilderijen van karpers en krabben kwamen vaak voor tijdens de Yi dynastie (1362 -1905). Yangnido of ŏbyŏnsŏngyongdo zijn scènes van karpers die in de lucht springen.
Schilderen door Y.J.Baik
Garp mythe.
De schilderijen zijn geïnspireerd op het volgende verhaal: de Gele Rivier in China ontspringt aan de Drakenwaterval. Als door zware regens het water in de rivier stijgt, vechten oude karpers met elkaar als ze tegen de sterke stroming in zwemmen. Als een van de karpers wint en hij de top van de waterval bereikt. Dan passeert de vis de Drakenpoort en verandert in een draak. Lees veel meer over karpers en Korea.
Tijdens de confucianistische Yi-dynastie symboliseerde dit verhaal de hoop om het staatsexamen te halen en ambtenaar te worden. Dit was de enige manier om van armoede naar rijkdom te gaan. Nu staat het voor de hoop om diploma's te halen en iets te worden in het leven.
Dit is slechts één voorbeeld van hoe karpers een rol spelen in de samenleving. Een schilderij met karpers is nu een gebruikelijk huwelijksgeschenk. Gesprekken met kunstenaars als Baik Yong-Jung en literatuuronderzoek hebben aangetoond dat de karper, als cultureel symbool van China, via Korea naar Japan is gereisd. Op deze manier blijft Zuid-Korea cultureel gezien ongeveer 210 kilometer (de afstand van Busan naar Fukuoka) voor op Japan.
Een visionair idee en een echt Koreaans avontuur.
Dit geldt natuurlijk niet voor de karper als siervis. In dat opzicht heeft Japan een voorsprong van meer dan 100 jaar. Het leek me dan ook een idioot idee om te denken dat de Koreaanse koikwekers ooit met Japan zouden kunnen concurreren op het gebied van de kwaliteit van de go sanke-klasse. Ik opperde daarom het idee om de koi te koppelen aan de Koreaanse cultuur en zo ook de koiboerderij in Goyang Si, ten noordwesten van Seoul, uit te breiden tot een cultureel centrum waar bijvoorbeeld keramiek en schilderijen tentoongesteld zouden worden.
Dit alles was in eerste instantie om de Koreaanse bevolking kennis te laten maken met de koihobby, met als uiteindelijk doel het starten van de export van zowel koi als koi-gerelateerde kunst. Ik wist dat Koreanen alles als een wedstrijd zien en ernaar streven om overal de grootste, sterkste en beste in te zijn. Het begrijpen van deze mentaliteit zou wel eens het grootste avontuur in Korea kunnen zijn. Kim Young Soo verruilde het ene stuk land voor het andere en wijdde zich aan studeren en bouwen. Hij investeerde aanzienlijk in Japanse koiparen en begon ze te kweken.
Nu was ik al gewend om in Nederland te adviseren over koivijvers in moeilijkheden. Soms met de aanschaf van vissen. Kims dadendrang bleek een hele grote uitdaging. Ik weet niet veel over hoe een koikwekerij gerund moet worden. Gelukkig kon ik in Nederland altijd terugvallen op experts zoals René Krüter met vragen over visziekten en waterkwaliteit en Mark Kleijkers als het gaat om de kwaliteit van de koi. Daarnaast heb ik ook een goed gevoel. Ik slaagde erin om de taak die de Koreanen op zich hadden genomen te ondersteunen. Ook bleek dit een groot Koreaans avontuur.
Koi bij de Goyang Koifarm
Stijgende kwaliteit, belooft een groot Koreaans avontuur
Ik zag de kwaliteit van de vis op de Goyang koiboerderij jaar na jaar stijgen. Kim Young Soo bundelde zijn krachten met meneer Hong die een aanzienlijk aantal kweekvijvers had in de buurt van Gwangju. In een groot aantal moddervijvers zaten Go sanke van topkwaliteit. Vissen die ik de toegang tot mijn vijver niet zou weigeren.
Na een lange opbouw van vertrouwen, praten en onderhandelen, besloten Kim en Hong uiteindelijk om de Hong vis in te schrijven op de Holland Koi show in 2011.
Ik ben samen met René Krüter naar Zuid-Korea gereisd om de vis te selecteren. Wij dachten dat ze wilden concurreren met kleinere formaten vis. Maar de Koreanen dachten daar heel anders over. Zij wilden meteen winnen met grote koi.
Als kinderen stonden René en ik bij de vijvers en keken toe hoe de ene na de andere Jumbo koi met netten werd opgehaald en in vaten werd geplaatst. Alleen al het zien van die vissen was een zegen. Het was een echt Koreaans avontuur met een Japanse twist. En nu kwamen ze naar Nederland. Waar zou ik ze houden? Mijn vijver was al een paar jaar leeg door het verzamelen van vissen uit Korea. Een paar goudvissen zorgden voor de nodige verlichting van de bacteriën. Ik had ongeveer een maand om het water in topconditie te krijgen zodat de vissen een paar maanden konden acclimatiseren voordat ze naar Arcen zouden gaan.
Ik besloot dat het mogelijk zou zijn. Mijn vijver en filter waren goed genoeg om die Jumbo's van topkwaliteit een tijdje van mijn gastvrijheid te laten genieten. Ik bestelde twee vaten voor Arcen omdat de zes vissen die we hadden uitgekozen te groot waren voor één.
Europese wetgeving.
Goyang Koi boerderij
"Want tussen dromen en werkelijkheid staan wetten en praktische bezwaren." Koreanen zullen niet van Willem Elschot gehoord hebben, maar deze zin uit "Het Huwelijk" is wel van toepassing. In het OFI (Ornamental Fish Industry) tijdschrift van oktober 2008 schreef Alex Ploeg al: "Aziatische kwekers en exporteurs van levende vissen, schaal- en weekdieren voor sierdoeleinden zouden kunnen denken:
" Ik ben een Japanse, Indonesische, Maleisische, Chinese of Singaporese burger, dus waarom zou ik me zorgen maken over de Europese wetgeving? "
In een enquête gaf 74% van de Aziatische exporteurs aan dat ze handel drijven met Europa, dus ik denk dat we ervan uit kunnen gaan dat Europa een van de belangrijkste markten is voor hun producten. De Europese importwetgeving heeft niet alleen gevolgen voor importeurs in Europa, maar ook voor exporteurs in Azië, hun leveranciers, telers en verzamelaars.
Als de exporteurs hun producten op de Europese markt willen verkopen, moeten ze voldoen aan de Europese diergezondheidsnormen. Leveranciers moeten vis leveren die aan deze normen voldoet.
Nooit genoeg Koreaanse avonturen.
Het exporterende land moet ook aan deze normen voldoen. "Natuurlijk had ik Kim Young Soo gewezen op de Europese wetgeving. Ik baseerde al mijn adviezen altijd op de OFI gedragscode. Hij, zijn medewerkers en de meewerkende Koreaanse koikwekers legden deze aanbevelingen niet naast zich neer. Ze hadden de juiste ambtenaren in hun districten en zelfs die van de juiste ministeries ingeschakeld en gevraagd om de aanvraag voor een exportvergunning voor vis naar de Europese Unie.
Maar ja, soms loopt het anders... Kim Young Soo en meneer Hong stonden met de vis op Incheon Airport toen het zwaard van Damocles viel. Het sneed alle mogelijkheden in één keer af. De douane zei dat de vissen naar Europa konden vliegen, maar dat ze bij de grens zouden worden tegengehouden. Dit zou betekenen dat ze de versnipperaar in zouden gaan. Het was allemaal erg teleurstellend. Een slecht Koreaans avontuur.
Verborgen draak, gehurkte tijger
In de jaren die volgden, groeiden de Koreaanse avonturen. Ik ben vaak in Zuid-Korea geweest. Kim Young Soo en ik namen deel aan gesprekken met topambtenaren op de ministeries. Ze krijgen mijn advies en soms mijn mening op een te Europese manier. Ik weet dat de officiële raderen draaien, maar ze draaien heel langzaam. Zuid-Korea is nog steeds een verborgen draak en een hurkende tijger in termen van koi.
De Chinezen kopen nu alle vissen op in Japan en willen binnenkort ook een rol gaan spelen in de koihobby. De vraag is dus of de officiële wielen in Zuid-Korea niet te langzaam draaien en dat het daarom alleen bij knorren blijft. Gelukkig heeft Kim Young Soo mijn advies opgevolgd niet alleen om te gokken op koi. Hij investeerde ongeveer 5 miljoen euro - op basis van mijn advies. Ja, ik huiver. Hij bouwde een koi- en cultureel centrum. Het heeft nu zijn deuren geopend onder de naam Baedagol.
