door Hugo J. Smal
afbeeldingen Mickey Paulssen
Vijf iconen van Bogwangsa: Een heilige vergadering
Er is een tweede altaar in de hoofdhal van Bogwangsa. Het herbergt een groep van vijf belangrijke boeddhistische iconen:
In het midden zit Shakyamuni Boeddha (석가모니불, Seokgamoni-bul)De historische Boeddha Siddhartha Gautama, die verlichting bereikte en de Dharma deelde. Hij zit in de Bhumisparsha Mudra-zijn rechterhand raakt zachtjes de aarde aan, een gebaar dat zijn ontwaken onder de Bodhiboom symboliseert. Zijn gezicht is kalm, zijn ogen halfgesloten in diepe meditatie.
Links van hem zit Amitabha Boeddha (아미타불, Amita-bul), de Boeddha van het Oneindige Licht die heerst over het Westelijke Zuivere Land (Sukhavati). Zijn rechterhand is opgeheven in de Vitarka MudraEen gebaar van onderricht en wijsheid.
Een meeslepend voorbeeld van de Amitabha Triade in Koreaanse boeddhistische kunst wordt bewaard in de Cleveland Kunstmuseum.
Genezing en Onwetendheid: Een moment voor Shakyamuni Boeddha
Rechts van Shakyamuni is Medicijn Boeddha (약사여래, Yaksa Yeorae)ook bekend als Bhaisajyaguru - een figuur van genezing en spiritueel welzijn. Hij wordt in het Mahayana boeddhisme vereerd als beschermer tegen zowel fysiek als mentaal lijden. Hij wordt vaak afgebeeld met een medicijnpotje of helende vrucht in zijn hand en symboliseert de belofte om alle wezens te genezen van de kwalen die voortkomen uit onwetendheid.
Mijn gemoedstoestand doet me beseffen dat Medicijn Boeddha niet slechts een helende gids is, maar een spiegel - een icoon dat lijden onthult, inclusief mijn eigen lijden, als gevolg van onwetendheid. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek. Een onwetendheid die niet schuldig is, maar vormend. En misschien begint genezing daar: in het erkennen van wat ik nog niet begrijp.
Een opmerkelijk voorbeeld van een Koreaanse medicijnboeddha bevindt zich in de collectie van het Museum of Fine Arts in Boston.
👉 eerste deel van onze Bogwangsa reis
De luisterende aanwezigheid van Gwanseum-bosal
Aan de buitenkant links staat Avalokiteshvara (관세보살, Gwanseum-bosal)Avalokiteshvara is de Bodhisattva van Mededogen - een van de meest vereerde figuren in het Mahayana-boeddhisme, bekend om het luisteren naar de kreten van alle voelende wezens. Avalokiteshvara kan verschijnen in verschillende vormen en geslachten, en wordt vaak afgebeeld met een lotus in de hand of een fles heilig water, die vredige genade uitstraalt.
Het Metropolitan Museum of Art bezit een beroemde 14e-eeuwse afbeelding van de watermaan Avalokiteshvara, die de gratie en sereniteit van deze wereld belichaamt. bodhisattva.
Helemaal rechts: Mahasthamaprapta (대세지보살, Daeseji-bosal)De Bodhisattva van Grote Wijsheid. Als sleutelfiguur in de Amitabha Triade belichaamt hij de spirituele kracht en het inzicht die leiden naar bevrijding. Waar Avalokiteshvara mededogen uitdrukt, vertegenwoordigt Mahasthamaprapta de kracht van bewustzijn en wijsheid. Hij wordt vaak afgebeeld terwijl hij een lotus of een vat vasthoudt, kalm en vastberaden.
Tussen Wijsheid en Mededogen: Bogwangsa's Vijfvoudige Visie
De iconen raken me diep. Hun gouden lichamen, contemplatieve gezichten en de uitbundige kleuren lijken mijn ziel te grijpen. Ik weet niet of het is toegestaan, maar ik ga voor het altaar zitten en probeer één te worden met mijn omgeving. Ik ruik de opstijgende rook van de wierookbranders als gebeden die naar de spirituele wereld drijven.
Nee... Ik weet niet zeker of ik daar mag zitten, of dat het zelfs maar aanmatigend van me is. Maar ik doe het met respect en toewijding aan de boeddha's en bodhisattva's. Jijang is misschien niet aanwezig op dit altaar, maar misschien rijdt hij mee op de krullende rook.
Als onderdeel van het grotere verhaal "De Koreanen en ik", verweeft deze verkenning plaats, herinnering en spiritueel onderzoek. 👉De Koreanen en ik
De muurschilderingen achter Shakyamuni: Visioenen van Bogwangsa
Achter de figuren is een levendige thangka-achtige muurschildering. Ik geloof dat het Shakyamuni Boeddha toont, omringd door bodhisattva's en hemelse wezens.
Ik zeg gelovenwant als iemand die in de katholieke traditie is opgegroeid, is het niet altijd gemakkelijk om deze figuren van elkaar te onderscheiden. Waar ik fouten maak, hoop ik zachtjes te worden gecorrigeerd - en vergeven.
De centrale figuur lijkt een verheven vorm van Shakyamuni te zijn, gezeten in een gouden aureool. Om hem heen staan discipelen, bodhisattva's en beschermgoden, symbool voor zijn leer. Het schilderij is weergegeven in helder rood, blauw en goud - kenmerken van de Koreaanse boeddhistische kunst.
De jongen uit Rotterdam voelt nog steeds de aantrekkingskracht van de katholieke iconografie. Ik herinner me dat ik de rook zag opstijgen toen het Requiem van Verdi de kerk vulde. Ik maakte toen deel uit van het jongenskoor - ik mocht meezingen, ook al verstond ik nauwelijks wat we zongen.
En toch herinner ik me het moment dat mijn hart aarzelde: mijn vingers tikten op mijn borst terwijl ik fluisterde: "Heer, ik ben niet waardig dat u onder mijn dak komt, maar zeg alleen het woord en ik zal genezen worden."
Hier, in de hal van Siddhartha, realiseer ik me: terwijl Jezus het hart uitnodigt om zich te openen, nodigt de Boeddha de geest uit om stil te worden. Ze heffen elkaar niet op.
Ze bestaan naast elkaar, net als de iconen op deze muurschildering.
Waar het plafond het gebed fluistert
Boven het altaar hangen lotuslantaarns (Yeondeung, 연등), elk met een naam of gebed. Ze symboliseren verlichting en spirituele bescherming. Op de achtergrond zie ik rijen kleine gouden Boeddhabeelden - waarschijnlijk gewijd door pelgrims of families ter nagedachtenis aan overleden dierbaren.
Wanneer de iconen ons spiegelen: Inzicht in Bogwangsa
In die stilte keert een droom terug.
Opnieuw zit ik op het plein in Seoul, tussen twee reuzen uit de Koreaanse geschiedenis: Admiraal Yi Sun-sin, die het volk beschermde met zijn zwaard, en koning Sejong, die hen verlichtte met zijn woorden. De ene staat, onwankelbaar. De ander zit, verzonken in gedachten. Tussen hen in, op een eenvoudige mat, delen Jijang-bosal en Gwanseum-bosal een kopje thee.
En zo begint het gesprek.
Jijang-bosal neemt een slok en kijkt naar Gwanseum-bosal.
"Jij luistert naar de kreten van hen die lijden in deze wereld. Ik leid hen die hun weg erbuiten zoeken. En toch keert hun verdriet terug. Hoe kunnen we hen helpen los te laten?"
Gwanseum-bosal glimlacht en draait zachtjes aan haar theekopje.
"Lijden is als deze thee. Warm, bitter, maar vluchtig. De smaak blijft niet. Toch klampen velen zich eraan vast, alsof het eeuwig is."
Jijang-bosal knikt.
"Ik laat ze het pad zien, maar weinigen durven het te bewandelen. Ze vrezen wat ze achter moeten laten of wat hen te wachten staat. Maar in werkelijkheid..." Gwanseum-bosal beëindigt zijn gedachte: "...er is niets om je aan vast te houden."
Jijang-bosal kijkt hoe de stoom uit zijn kopje stijgt.
"Precies. Net zoals thee ooit water was en snel weer zal verdampen, zo zijn wij altijd in beweging. Lijden is niet iets om te dragen, maar om te laten stromen."
Gwanseum-bosal heft haar kopje op.
"En als ze zich dat realiseren, is er niets meer over om los te laten."
De thee is op. De kopjes worden neergezet. Niet langer vol, maar ook niet leeg.
De stad vervaagt. De droom lost op. Wat overblijft is de geur van wierook, de schaduw van Jijang en het besef dat geen van de iconen hier op zichzelf staat. Ze weerspiegelen elkaar. Ze weerspiegelen ons.
Ik kijk nog eens naar het altaar. Misschien is het niet belangrijk wat ik heb gezien, maar wat het in mij heeft losgemaakt. Net zoals de Jijang fractal zich openbaart wanneer aandacht overgave ontmoet, groeit ook inzicht niet uit zekerheid, maar uit stilte.
Maar deze tempel heeft meer lagen. Achter deze hal liggen andere ruimtes, andere stemmen, andere rituelen. Het verhaal eindigt hier niet. Het verdiept zich.
Ik sta op. De lucht is stil. Mijn voetstappen echoën zachtjes op de stenen vloer, alsof de tempel zelf zegt: je bent nog niet klaar.
Meditatie in vijf regels
Waar Siddhartha les geeft,
Amita ontvangt niet.
Maar in mijn gedachten geneest Yaksa Yeorae.
Gwanseum-bosal's mededogen wordt mogelijk
Alleen als ik, voor mezelf,
Voltooi Daeseji-bosal's wijsheid
En draag Jijang's fractal uit.
Als ik de hal verlaat, weerklinkt de echo van de iconen nog steeds - niet als doctrine, maar als aanwezigheid. Het zijn geen antwoorden, maar metgezellen. En hoewel dit altaar een diepe en stille wijsheid bood, weet ik dat Bogwangsa nog niet zijn laatste woord heeft gesproken.
Er zijn andere zalen om binnen te gaan. Andere bewakers om te ontmoeten. Andere stiltes om bij te zitten.
In het volgende deel van deze reis keer ik terug naar de tempelgronden - met ogen die gericht zijn op details en een hart dat nog steeds leert buigen.
Ik nodig je uit om me te volgen Hugo J. Smal , Jijangs fractal of Spiritueel Oost-Azië
Disclaimer:
Ik heb mijn uiterste best gedaan om de iconen, zalen en rituelen van Bogwangsa zorgvuldig en nauwkeurig te beschrijven. Toch zijn eventuele misidentificaties of symbolische misinterpretaties geheel mijn eigen. Mocht je zulke fouten tegenkomen, dan is je inzicht van harte welkom. Maar bovenal hoop ik dat wat doorklinkt de geest van het verhaal is - de sfeer die het oproept, de openheid die het uitnodigt en de oprechtheid waarmee het is geschreven.
- Hugo J. Smal
